Een wolk van een droom

Drie jaar geleden was ik nog druk bezig met mijn opleiding: Ik zou net met mijn eerste stageperiode starten. Toen al werd ik warm van binnen als men over zending praatte. Als je iets moois gevonden hebt, kosteloos, grenzeloos en oneindig deelbaar, dan wil je dat toch delen? Echter, ik kon niet zomaar gaan want ik had mijn opleiding nog. Het zou toch beter zijn om dat eerst af te maken?

Anderhalf jaar geleden behaalde ik de laatste praktijktoets voor de fysiotherapie. Alleen mijn scriptie nog, dan zou ik afgestudeerd zijn. En daarna? Zou het dan geen tijd worden om te gaan?
Ik voelde het kriebelen. Zou ik niet eerst eens met wat mensen in gesprek moeten gaan?

Eén maand geleden besefte ik me dat het steeds dichterbij kwam. Mijn vluchten waren al geboekt, een visum voor Mali geregeld en mijn inentingen zou ik bijna krijgen. Een droom, een wolk van een droom kwam dichterbij!

Vandaag heb ik nog één week te gaan. Precies een week. Volgende week zal ik op Schiphol zijn en in het vliegtuig, door de wolken, op weg naar een droom die al jaren duurt. Eerst naar Mali en dan naar Senegal. Een oriënterende zendingsreis.

De planning is als volgt: In Mali ga ik bij Carina op bezoek om haar werk te zien. Zij is een Nederlandse zendelinge van de CAMA. Na tien dagen vlieg ik naar Senegal om samen te werken met Erenita, een fysiotherapeute uit Brazilië. Na drie weken zal ik terugvliegen naar Nederland.

Of er in west-Afrika net zo vaak wolken zijn als in Nederland, dat weet ik niet want ik ben er nog nooit geweest. Ik hoop het, want als de wolk over het huis ligt, dan is het goed.