Vrijheid en verhalen
Door: Josine
Blijf op de hoogte en volg Josine
09 Augustus 2016 | Mali, Bamako
Wat is vrijheid?
Wat betekent het als je vrij bent?
Is dat als je kan gaan en staan waar je wil? Is dat als je je gedachten tot rust kan brengen?
Ben je vrij als je overal heen kan gaan waar je wil, maar je altijd geplaagd wordt door vervelende gedachtes? Ben je vrij als je vast zit in een kooi, maar vrede hebt gekregen met wie je bent en wat je hebt gedaan?
In de mannengevangenis waar ik vandaag ben geweest kunnen sommigen vrij rondlopen op een binnenplaats, maar anderen zitten de hele dag in een kooi, dicht op elkaar met medegevangenen. Waar de vrouwen in de vrouwengevangenis nog een bed met een klamboe hebben, liggen de mannen hier op de grond op een klein matje. En krijgen ze wel genoeg te eten?
Als we de gevangenis binnenkomen geven we eerst de medicijnen, die we afgelopen woensdag hebben gekocht (tegelijk met de toer door Bamako), af bij de verpleegster. Daarna maken we een ronde door de gevangenis. We laten weten dat we er zijn en we zien hoe het met ze gaat. De pastor is inmiddels ook gearriveerd, met een grote zak gekookte rijst van twintig kilo.
Een cipier opent de deur van een grote kooi op de binnenplaats en we gaan naar binnen. De mannen worden tot stilte gemaand en ze gaan zitten op hun matten. Carina pakt haar gitaar en zingt liederen in het Bambara. Haar enthousiasme is aanstekelijk en veel mannen zingen en klappen mee. Hun ogen lichten een beetje op. Daarna is de pastor aan de beurt. Terwijl hij preekt luisteren de mannen aandachtig. Sommigen drinken zijn woorden in. De pastor weet waar hij over spreekt, hij heeft zelf ook in de gevangenis gezeten.
Als de preek klaar is wordt een grote teil gepakt waarin de zak gekookte rijst gestort wordt. In de gezichten van de mannen is te zien dat ze hongerig zijn. De pastor leest namen op en één voor één komen de mannen naar voren en zetten hun etenspan naast de teil. Als tientallen pannen neergezet zijn worden ze gevuld met de rijst. Ze krijgen er ook een klein stukje vlees, wat zoete aardappel en een stuk stokboord bij die we die ochtend bij de bakker hebben gehaald. Niet iedereen krijgt van de rijst, alleen de mannen die het meest aan een extra maaltijd toe zijn. Van het stokbrood is er meer en dat wordt verdeeld onder de andere gevangenen. We hopen dat alles terecht komt waar het terecht moet komen.
Aan het einde van de middag is het tijd voor storytelling in de straat van Carina. Om een goed beeld hiervan te krijgen moet je eerst weten hoe Malinesen leven. Mali is een warm land waardoor mensen veel buiten leven. Ze wonen in huizen met een courtyard (ommuurde binnenplaats) met vaak meerdere families bij elkaar. In de courtyard waar we zijn geweest wonen drie broers met hun vrouwen en kinderen. Aangezien polygamie voor mannen hier is toegestaan en men gemiddeld meer kinderen heeft dan in Nederland kunnen dat tientallen mensen zijn in één courtyard.
Zodra we binnenkwamen kregen we eten aangeboden, rijst met een saus. In Nederland eet je rondom een tafel van je eigen bord en met bestek. In Mali eet je gezamenlijk uit één pan met je rechterhand, zittend rondom de pan. Mannen en vrouwen eten gescheiden. Ik kreeg een lepel aangeboden maar als de Malinesen met hun handen kunnen eten, dan kan ik dat toch zeker ook?
Ja, dat kan ik. Alleen niet zo netjes en handig als zij. Ik had dan ook een paar mooie vegen rondom mijn mond waar we met z’n allen om konden lachen.
De kinderen vinden tubabu’s (blanken) erg interessant. Als je op straat loopt hoor je ze (en soms ook volwassenen) zeggen: ‘tubabu!’ Ze hangen dan ook graag gezellig om je heen!
Na het eten willen ze een verhaal, want ze weten dat Carina die graag vertelt. Vol aandacht luisteren de vrouwen en kinderen naar het verhaal van Bartimeüs (Mattheüs 10:46-52) wat Carina vol enthousiasme vertelt. De kinderen krijg na het verhaal een snoepje.
Na een poosje betrekt de lucht en wordt het donkerder. Gaat het regenen? We gaan weer op huis aan. Allemaal willen ze, met name de kinderen, nog even een handje voordat je weggaat. Komen jullie gauw terug?
Nu dan, mooie verhalen, maar wat is vrijheid? Is dat je gedachten op orde hebben? Is dat op reis kunnen gaan naar een ander land? Is dat vertellen over wat je weet en spreken over waarheid? Is dat…? Dites moi.
Wat betekent het als je vrij bent?
Is dat als je kan gaan en staan waar je wil? Is dat als je je gedachten tot rust kan brengen?
Ben je vrij als je overal heen kan gaan waar je wil, maar je altijd geplaagd wordt door vervelende gedachtes? Ben je vrij als je vast zit in een kooi, maar vrede hebt gekregen met wie je bent en wat je hebt gedaan?
In de mannengevangenis waar ik vandaag ben geweest kunnen sommigen vrij rondlopen op een binnenplaats, maar anderen zitten de hele dag in een kooi, dicht op elkaar met medegevangenen. Waar de vrouwen in de vrouwengevangenis nog een bed met een klamboe hebben, liggen de mannen hier op de grond op een klein matje. En krijgen ze wel genoeg te eten?
Als we de gevangenis binnenkomen geven we eerst de medicijnen, die we afgelopen woensdag hebben gekocht (tegelijk met de toer door Bamako), af bij de verpleegster. Daarna maken we een ronde door de gevangenis. We laten weten dat we er zijn en we zien hoe het met ze gaat. De pastor is inmiddels ook gearriveerd, met een grote zak gekookte rijst van twintig kilo.
Een cipier opent de deur van een grote kooi op de binnenplaats en we gaan naar binnen. De mannen worden tot stilte gemaand en ze gaan zitten op hun matten. Carina pakt haar gitaar en zingt liederen in het Bambara. Haar enthousiasme is aanstekelijk en veel mannen zingen en klappen mee. Hun ogen lichten een beetje op. Daarna is de pastor aan de beurt. Terwijl hij preekt luisteren de mannen aandachtig. Sommigen drinken zijn woorden in. De pastor weet waar hij over spreekt, hij heeft zelf ook in de gevangenis gezeten.
Als de preek klaar is wordt een grote teil gepakt waarin de zak gekookte rijst gestort wordt. In de gezichten van de mannen is te zien dat ze hongerig zijn. De pastor leest namen op en één voor één komen de mannen naar voren en zetten hun etenspan naast de teil. Als tientallen pannen neergezet zijn worden ze gevuld met de rijst. Ze krijgen er ook een klein stukje vlees, wat zoete aardappel en een stuk stokboord bij die we die ochtend bij de bakker hebben gehaald. Niet iedereen krijgt van de rijst, alleen de mannen die het meest aan een extra maaltijd toe zijn. Van het stokbrood is er meer en dat wordt verdeeld onder de andere gevangenen. We hopen dat alles terecht komt waar het terecht moet komen.
Aan het einde van de middag is het tijd voor storytelling in de straat van Carina. Om een goed beeld hiervan te krijgen moet je eerst weten hoe Malinesen leven. Mali is een warm land waardoor mensen veel buiten leven. Ze wonen in huizen met een courtyard (ommuurde binnenplaats) met vaak meerdere families bij elkaar. In de courtyard waar we zijn geweest wonen drie broers met hun vrouwen en kinderen. Aangezien polygamie voor mannen hier is toegestaan en men gemiddeld meer kinderen heeft dan in Nederland kunnen dat tientallen mensen zijn in één courtyard.
Zodra we binnenkwamen kregen we eten aangeboden, rijst met een saus. In Nederland eet je rondom een tafel van je eigen bord en met bestek. In Mali eet je gezamenlijk uit één pan met je rechterhand, zittend rondom de pan. Mannen en vrouwen eten gescheiden. Ik kreeg een lepel aangeboden maar als de Malinesen met hun handen kunnen eten, dan kan ik dat toch zeker ook?
Ja, dat kan ik. Alleen niet zo netjes en handig als zij. Ik had dan ook een paar mooie vegen rondom mijn mond waar we met z’n allen om konden lachen.
De kinderen vinden tubabu’s (blanken) erg interessant. Als je op straat loopt hoor je ze (en soms ook volwassenen) zeggen: ‘tubabu!’ Ze hangen dan ook graag gezellig om je heen!
Na het eten willen ze een verhaal, want ze weten dat Carina die graag vertelt. Vol aandacht luisteren de vrouwen en kinderen naar het verhaal van Bartimeüs (Mattheüs 10:46-52) wat Carina vol enthousiasme vertelt. De kinderen krijg na het verhaal een snoepje.
Na een poosje betrekt de lucht en wordt het donkerder. Gaat het regenen? We gaan weer op huis aan. Allemaal willen ze, met name de kinderen, nog even een handje voordat je weggaat. Komen jullie gauw terug?
Nu dan, mooie verhalen, maar wat is vrijheid? Is dat je gedachten op orde hebben? Is dat op reis kunnen gaan naar een ander land? Is dat vertellen over wat je weet en spreken over waarheid? Is dat…? Dites moi.
-
09 Augustus 2016 - 22:49
Josine Wiegant:
Om een of andere reden lukt het mij niet om foto's te plaatsen. Mijn webbrowser geeft een foutmelding zodra ik dit wil doen. Daarbij is het internet hier niet wat het in Nederland is, waardoor het ook lastiger gaat. Vrijdag ga ik naar Dakar, Senegal, mogelijk dat het internet daar beter is. Dan ga ik opnieuw proberen mijn foto's te plaatsen. -
09 Augustus 2016 - 23:06
Anja:
Wat een indrukwekkend verhaal, Sientje! Iets om te overdenken (en te voelen). Kus! -
09 Augustus 2016 - 23:42
Eugenie :
Wat maak je mooie dingen mee, Josine! Die zetten jou, maar ook ons zeker aan het denken. Vanavond in de bidstond voor jou, Carina en ook Hedi gebeden. Wees gezegend in Jezus' Naam! -
11 Augustus 2016 - 13:41
Josine Wiegant:
Het is me toch gelukt wat foto's te plaatsen! Niet allemaal van even goede kwaliteit, maar het geeft wel een impressie. -
11 Augustus 2016 - 21:32
Karin :
Wat kun jij pakkend schrijven, Josine. Ik zat echt helemaal in je verhaal. Heel indrukwekkend. Ik kan mij voorstellen dat iedereen een ander beeld heeft van vrijheid maar volgens mij is echte vrijheid alleen te vinden door je leven te geven aan Jezus. -
12 Augustus 2016 - 11:08
Steffany:
Inderdaad vrijheid is samen leven met Jezus! Amen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
