I ni ce
Door: Josine
Blijf op de hoogte en volg Josine
03 Augustus 2016 | Mali, Bamako
I ni ce!
Gisteren was een dag van eerste keren: De eerste keer buiten Europa en dus ook de eerste keer in Afrika. De eerste keer een lange vlucht, inclusief mijn eerste vliegtuigmaaltijd en mijn eerste keer overstappen.
De reis is goed verlopen. Tijdens de eerste vlucht zat ik tussen twee meiden van mijn leeftijd die elk ook alleen reisden. Al kletsend vloog de tijd voorbij. In Tunesië (waar ik mijn overstap had,) had de douanebeambte kennelijk geen zin om voor mij alleen aan het werk te gaan. ‘Wait,’ zei hij. Waarom of hoelang zei hij niet, dus ik ging maar zitten want ik had toch genoeg tijd (zo’n drie uur). Ongeveer een halfuur voor het vertrek van mijn vlucht zag ik een groepje mensen door de douane gaan. Daar sloot ik me bij aan en kon zonder problemen naar mijn gate.
Gewoon geen probleem van maken dus, dat doen Afrikanen immers ook niet.
De tweede vlucht duurde ongeveer vijf uur en ik was blij toen we geland waren. Mijn bagage vond ik al vrij snel op de belt, dus die was tot mijn opluchting meegekomen. Buiten de deur van het vliegtuig vond ik Carina al snel. Of eigenlijk: Zij vond mij. In Afrika val je ook wel op als lange, blanke vrouw met een zomerhoed op.
Natuurlijk waren er veel Malinezen die graag mijn bagage wilde dragen, maar na een paar woorden van Carina in het Bambara (de lokale taal van Mali) wisten ze dat het niet nodig was. ‘s Avonds bij haar thuis nog even wat gedronken en gekletst en rond tien uur (lokale tijd) gingen we maar eens ons bed opzoeken. Aangezien het in Mali twee uur eerder is (één tijdzone eerder en geen zomertijd) was het voor mij als middernacht. Ik voelde me erg moe maar ook erg blij. Vannacht heb ik goed geslapen. Het is heerlijk om wakker te worden van het gefluit van vogels. Ik vraag me af welke vogels en dieren hier allemaal zijn.
Vanochtend ben ik met Carina naar een bespreking en gebedsbijeenkomst geweest van het Go Global Mali centrum (GGM) met andere zendingswerkers afkomstig uit verschillende landen. In dit centrum worden Engelse lessen gegeven. Na de bijeenkomst (welke in het Engels was) weer naar huis voor de lunch en met het idee ‘s middags door Bamako te rijden en een stuk te wandelen. Helaas voor ons -maar goed voor het land- regen! In Mali is het nu regenseizoen en dat zijn flinke buien. In elk geval wél alle tijd om voor mijn reisblog te schrijven en een paar woordjes en zinnetjes Bambara te leren!
(Inmiddels is het, nu ik klaar ben met schrijven van mijn blog en het nog eens doorlees, droog geworden dus gaan we er zo even op uit.)
Het verkeer in Afrika is heel anders dan in Nederland. Regels zijn er hier namelijk om gebroken te worden. Wie het eerst op een kruising aankomt mag als eerste rijden (maakt niet uit of je van links of rechts komt), de kruisingen oversteken doe je op hoop van zegen en inhalen doe je waar en wanneer het je uitkomt. Met mijn opmerking ‘gewoon toeteren’ had Carina vrij snel door dat ik wist hoe het werkte, al zou ik hier niet graag willen rijden.
In het verkeer zie je veel mensen op een motortje rijden. Als een auto te duur is, is dat een prima manier om je door de stad te vervoeren (en ze kunnen overal handig maar gevaarlijk tussendoor). Aan de kant van de weg zie je een hoop Malinezen met winkeltjes en soms tikt er iemand op je raam om iets te verkopen of gewoon geld te vragen.
Contact maken met Malinezen is niet moeilijk want het zijn gezellige en hartelijke mensen. Gewoon je hand opsteken en vriendelijk lachend iets roepen wat op een groet lijkt, het liefst iets wat ze verstaan en anders in een andere taal. Tja, de belangrijkste taal die je kan spreken blijft toch de taal van liefde en vriendelijkheid!
K’an bεn!
P.S. ‘I ni ce’ is in het Bambara een algemene groet als ‘hallo’ en betekent ook ‘bedankt’. ‘K’an bεn’ betekent ‘tot ziens’ waarbij de ε als een korte ‘e’ wordt uitgesproken.
Gisteren was een dag van eerste keren: De eerste keer buiten Europa en dus ook de eerste keer in Afrika. De eerste keer een lange vlucht, inclusief mijn eerste vliegtuigmaaltijd en mijn eerste keer overstappen.
De reis is goed verlopen. Tijdens de eerste vlucht zat ik tussen twee meiden van mijn leeftijd die elk ook alleen reisden. Al kletsend vloog de tijd voorbij. In Tunesië (waar ik mijn overstap had,) had de douanebeambte kennelijk geen zin om voor mij alleen aan het werk te gaan. ‘Wait,’ zei hij. Waarom of hoelang zei hij niet, dus ik ging maar zitten want ik had toch genoeg tijd (zo’n drie uur). Ongeveer een halfuur voor het vertrek van mijn vlucht zag ik een groepje mensen door de douane gaan. Daar sloot ik me bij aan en kon zonder problemen naar mijn gate.
Gewoon geen probleem van maken dus, dat doen Afrikanen immers ook niet.
De tweede vlucht duurde ongeveer vijf uur en ik was blij toen we geland waren. Mijn bagage vond ik al vrij snel op de belt, dus die was tot mijn opluchting meegekomen. Buiten de deur van het vliegtuig vond ik Carina al snel. Of eigenlijk: Zij vond mij. In Afrika val je ook wel op als lange, blanke vrouw met een zomerhoed op.
Natuurlijk waren er veel Malinezen die graag mijn bagage wilde dragen, maar na een paar woorden van Carina in het Bambara (de lokale taal van Mali) wisten ze dat het niet nodig was. ‘s Avonds bij haar thuis nog even wat gedronken en gekletst en rond tien uur (lokale tijd) gingen we maar eens ons bed opzoeken. Aangezien het in Mali twee uur eerder is (één tijdzone eerder en geen zomertijd) was het voor mij als middernacht. Ik voelde me erg moe maar ook erg blij. Vannacht heb ik goed geslapen. Het is heerlijk om wakker te worden van het gefluit van vogels. Ik vraag me af welke vogels en dieren hier allemaal zijn.
Vanochtend ben ik met Carina naar een bespreking en gebedsbijeenkomst geweest van het Go Global Mali centrum (GGM) met andere zendingswerkers afkomstig uit verschillende landen. In dit centrum worden Engelse lessen gegeven. Na de bijeenkomst (welke in het Engels was) weer naar huis voor de lunch en met het idee ‘s middags door Bamako te rijden en een stuk te wandelen. Helaas voor ons -maar goed voor het land- regen! In Mali is het nu regenseizoen en dat zijn flinke buien. In elk geval wél alle tijd om voor mijn reisblog te schrijven en een paar woordjes en zinnetjes Bambara te leren!
(Inmiddels is het, nu ik klaar ben met schrijven van mijn blog en het nog eens doorlees, droog geworden dus gaan we er zo even op uit.)
Het verkeer in Afrika is heel anders dan in Nederland. Regels zijn er hier namelijk om gebroken te worden. Wie het eerst op een kruising aankomt mag als eerste rijden (maakt niet uit of je van links of rechts komt), de kruisingen oversteken doe je op hoop van zegen en inhalen doe je waar en wanneer het je uitkomt. Met mijn opmerking ‘gewoon toeteren’ had Carina vrij snel door dat ik wist hoe het werkte, al zou ik hier niet graag willen rijden.
In het verkeer zie je veel mensen op een motortje rijden. Als een auto te duur is, is dat een prima manier om je door de stad te vervoeren (en ze kunnen overal handig maar gevaarlijk tussendoor). Aan de kant van de weg zie je een hoop Malinezen met winkeltjes en soms tikt er iemand op je raam om iets te verkopen of gewoon geld te vragen.
Contact maken met Malinezen is niet moeilijk want het zijn gezellige en hartelijke mensen. Gewoon je hand opsteken en vriendelijk lachend iets roepen wat op een groet lijkt, het liefst iets wat ze verstaan en anders in een andere taal. Tja, de belangrijkste taal die je kan spreken blijft toch de taal van liefde en vriendelijkheid!
K’an bεn!
P.S. ‘I ni ce’ is in het Bambara een algemene groet als ‘hallo’ en betekent ook ‘bedankt’. ‘K’an bεn’ betekent ‘tot ziens’ waarbij de ε als een korte ‘e’ wordt uitgesproken.
-
03 Augustus 2016 - 17:29
Anna:
Leuk Josine!!
Wat fijn dat je goed bent aangekomen en je meteen wat schrijft. Leuk om te lezen :-)
Ik zie uit naar je verslagen.
Be blessed -
03 Augustus 2016 - 20:18
Frits En Anja:
Lieve Josine,
Wat leuk om je eerste indrukken al te lezen! Fijn dat de reis goed verlopen is, al blijft het natuurlijk een lange zit. En ook leuk en toevallig dat je zo die 2 meisjes treft. En je redt je goed, zeg, door de douane heen! Enfin, mailen verder nog. Dikke kus en knuffel van je paps en mams, Frits en Anja -
03 Augustus 2016 - 21:07
Annelies:
Lieve Josine
Fijn dat de reis goed verlopen is en dat alles veilig is overgekomen,
hoop dat je lekker slaapt
X
Annelies -
04 Augustus 2016 - 20:51
Joanneke:
He Josine. Wat leuk om te lezen allemaal :). Doet me weer helemaal denken aan mijn tijd in Bamako! Geniet ervan. xx -
04 Augustus 2016 - 22:04
Charlotte:
Hoi Josine,
Ik volg al even je verhalen en geniet ervan. Wat kun je leuk vertellen, je hebt er echt gevoel voor. Fijn dat alles goed verlopen is en je nu bij Carina bent. Véél plezier!!
Xx Charlotte -
05 Augustus 2016 - 21:50
Hellen:
hoi zusje Josine,
Prachtig reisverhaal. Ik zag het zo voor me.
Wat is God groot , goed en trouw. Hij ïs Liefde.
Heerlijk dat je je thuis voelt en dat je je gedragen weet .
Ik vind je verslagen leuk om te lezen, zo ben ik ook een beetje mee op avontuur.
liefs en knuffel,
Hellen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
